زن در جلوه گاه شعر عباسی از نگاه متنبی

از آنجائیکه دوره عباسی از پربارترین دوره های ادب عربی بشمار می آید، تحقیق وبررسی در ادبیات این دوره نیز بالطبع امری مفید و با ارزش خواهد بود .زنان رکن اساسی هر جامعه بشمار می آیند و آشنایی با موقعیت و جایگاه زن در هردوره ای از جمله ضروریات به شمار می آید . در این راستا، دواوین شعراء، حائز اهمیتفراوانی خواهند بود . زیرا که در باب جلوه گاه زن در شعر و ادبیات، کتب تاریخی از دادن هرگونه تصویر واضحی، قاصر و عاجز می نماید . علت در این است که تاریخ به جز زنان درباریمانند خیرزان و زینت بنت سلیمان و سیده زبیده و بوران و  علیه به زنان دیگر توجه ننموده وتصویری از آنها ارائه نکرده است . در حالیکه ادبیات هر دوره گنجینه ای پربار از آن دورهبشمار می آید و شعر و ادبیات عرصه ای است که شاعر و ادیب، از زن در زمینه های مختلفسخن گفته است،در بررسی ادبیات دوره عباسی و جایگاه زن در شعر این دوره، دیوان شاعر بزرگ عرب( ابو الطی ب متنبی ) مورد تحلیل قرار گرفت .متنبی در وصف زن از دیگر شاعران تأثیر پذیرفته و آغاز قصائدش شاهدی بر اینمدعاست . ولی بواسطه بلند نظری هایی که داشته است، هیچ اظهار عشقی از سوی او نسبتبه زنان مشاهده نمی کنیم، ولی با توجه به شواهد بسیاری از اشعارش نگاه او به زن هموارهبا تکریم و تقدیر همراه بوده است